Гүлжан болған едиң сүйген жананым,
Енди сол муҳаббат өтти сәўдиким,
Орынланбай қалды әҳди-пайманым,
Ўәғдәләр ҳәм ялған болды, сәўдиким.

Итибар болмады сиз бенен бизде,
Мени қойып кеттиң дәртли етип изде,
Ериксиз узатылып хожаға гүзде,
Сүймесиңе басты қостың, сәўдиким.

Дилбарым деп көңил бердим өзиңе,
Уәфалар қылмадың айтқан сөзиңе,
Сен кеткен соң Әжинияздың өзине,
Сениң жоғың жүдә өтти, сәўдиким.

Не яман дүньяда – айралық ямап,
Ярыны алалмай қалған дым ямап,
Баяғы жайлаўдан өтсем ҳәр заман,
Түшәрсән ядыма мениң, сәўдиким.

Сениң менен бирге жүрген жерлерим,
Өткенде түседи соған көзлерим,
Көрей десем сонда басқан излерим,
Оны да шаң басып қалған, сәўдиким,

Ашықтың хошлығы шийрин тил билә,
Бүлбилдиң хошлығы қызыл гүл билә,
"Сиз ҳәм бизиң билә, биз ҳәм сиз билә>, -
Дийип бизге ўәде берген, сәўдиким.

Бир жигиттей бардур дедим бардашым,
Малым аз, бар ерур қәўми-қардашым,
Мал таўып берермен саў болса башым, –
Сол сөзим тутпады атаң, сәўдиким.

Еле ҳәм болса аҳы-зарым бир өзиң,
Ядымнан шықпайды шәккердек сөзиң,
Қашан бир көринсе көзиме көзиң,
Сонда қутыларман ғамнен, сәўдиким

Яне ҳәм язайын сизге бир мысал,
Пәрийзадым бул сөзиме қулақ сал,
Ҳәр бенде де болур ҳәр түрли аўҳал,
Көрген аўҳалларды айтай, сәўдиким.

Қыдырып жүр едим Қаўан бойында,
Сени көрсем деген болып ойымда,
Бир аўыл тур екен мениң жолымда,
Қонай деп қайрылып бардым, сәўдиким.

Бир үйге бардым мен болай деп меҳман,
Атны байлап кирдим үйге шул заман.
Бир кемпир буйырды келиним Гүлжан,–
Үйге отын алып кел деп, сәўдиким.

Сол ўақытта еситип сениң атыңды.
Көрер болдым дедим көңил шадымды,
Ҳақ, муяссар етер, еситип дадымды,
Көрей деп йўзиңни турдым, сәўдиким.

Ойладым шул үйде мен сени бар деп,
Ол үй сениң бир жегжатың шығар деп.
Гүлжан деп айтқанға сениң атың деп.
Мениң кеўлим саған кетти, сәўдиким.

Сонда отын алып келди бир қатын,
Бир сәпли аяқ, билмес ҳеш нениң затын,
Жаңа зордан сөнген жүректиң отын,
Қайтадан жандырып кеттиң сәўдиким.

Атыңды еситтим де, көрмеди көзим,
Сол ўақта бир ҳалда болдым мен өзим,
Айта берсем әда болмас бул сөзим,
Енди қысқартайын сөзди, сәўдиким.

Ҳажинияз ярының кейнинде қалып,
Изиңнен йете алмай қалған бир талып,
Бул сәламды биреў апарар алып,
Бастан аяқ оқытарсыз, сәўдиким.

Gúljan bolǵan ediń súygen jananım,
Endi sol muhabbat ótti sáwdikim,
Orınlanbay qaldı áhdi-paymanım,
Wáǵdálár hám yalǵan boldı, sáwdikim.

Ítibar bolmadı siz benen bizde,
Meni qoyıp kettiń dártli etip izde,
Eriksiz uzatılıp xojaǵa gúzde,
Súymesińe bastı qostıń, sáwdikim.

Dilbarım dep kóńil berdim ózińe,
Uáfalar qılmadıń aytqan sózińe,
Sen ketken soń Ájiniyazdıń ózine,
Seniń joǵıń júdá ótti, sáwdikim.

Ne yaman dúnyada – ayralıq yamap,
Yarını alalmay qalǵan dım yamap,
Bayaǵı jaylawdan ótsem hár zaman,
Túshársán yadıma meniń, sáwdikim.

Seniń menen birge júrgen jerlerim,
Ótkende túsedi soǵan kózlerim,
Kórey desem sonda basqan izlerim,
Onı da shań basıp qalǵan, sáwdikim,

Ashıqtıń xoshlıǵı shiyrin til bilá,
Búlbildiń xoshlıǵı qızıl gúl bilá,
"Siz hám biziń bilá, biz hám siz bilá>, -
Diyip bizge wáde bergen, sáwdikim.

Bir jigittey bardur dedim bardashım,
Malım az, bar erur qáwmi-qardashım,
Mal tawıp berermen saw bolsa bashım, –
Sol sózim tutpadı atań, sáwdikim.

Ele hám bolsa ahı-zarım bir óziń,
Yadımnan shıqpaydı shákkerdek sóziń,
Qashan bir kórinse kózime kóziń,
Sonda qutılarman ǵamnen, sáwdikim

Yane hám yazayın sizge bir mısal,
Páriyzadım bul sózime qulaq sal,
Hár bende de bolur hár túrli awhal,
Kórgen awhallardı aytay, sáwdikim.

Qıdırıp júr edim Qawan boyında,
Seni kórsem degen bolıp oyımda,
Bir awıl tur eken meniń jolımda,
Qonay dep qayrılıp bardım, sáwdikim.

Bir úyge bardım men bolay dep mehman,
Atnı baylap kirdim úyge shul zaman.
Bir kempir buyırdı kelinim Gúljan,–
Úyge otın alıp kel dep, sáwdikim.

Sol waqıtta esitip seniń atıńdı.
Kórer boldım dedim kóńil shadımdı,
Haq, muyassar eter, esitip dadımdı,
Kórey dep ywzińni turdım, sáwdikim.

Oyladım shul úyde men seni bar dep,
Ol úy seniń bir jegjatıń shıǵar dep.
Gúljan dep aytqanǵa seniń atıń dep.
Meniń kewlim saǵan ketti, sáwdikim.

Sonda otın alıp keldi bir qatın,
Bir sápli ayaq, bilmes hesh neniń zatın,
Jańa zordan sóngen júrektiń otın,
Qaytadan jandırıp kettiń sáwdikim.

Atıńdı esittim de, kórmedi kózim,
Sol waqta bir halda boldım men ózim,
Ayta bersem áda bolmas bul sózim,
Endi qısqartayın sózdi, sáwdikim.

Hajiniyaz yarınıń keyninde qalıp,
Ízińnen yete almay qalǵan bir talıp,
Bul sálamdı birew aparar alıp,
Bastan ayaq oqıtarsız, sáwdikim.