Дүньяда яратқаннан басқаның бәри жаңылысады екен. Ҳәтте Әзирейлиде! Социализмниң дәўлети гүрлеп турған бир пайытта Әзирейлиниң қәтеси менен үлкен бир заводтың директоры дүньядан өтипти. Жазмыштың биз билмейтуғын нызамлары бойынша бундай өлилер «жаза қурық түскен» деп есапланып, қайтадан тирилтип жибериледи екен. Лекин, о дүньяның ислери де мудамы тақ-туйнақтай бола бермейтуғын қусайды ғо. Бул сорлының ҳүжжетлери көп қағазлардың арасында қалып, он бес жылдан кейин қәте өлгени мәлим болыпты,

Яратқан оны тирилтип жиберип, үйине келсе, баяғы сарай орнында бар дә, бирақ, иши ҳүўлеп қалған. Өзи өлгенде жети жасында қалған Азберген ғырыстай жигит болыпты. Бирақ, үсти-басы жупыны. Үйде басқа ҳеш ким жоқ. «Әкеңмен» дегенге баласы инанбай, бир күн аўзы көпирип, зорға исендирди.

— Үйдеги дүнья-мүликлер қаяққа кетти? — деди соң баласына.

— Ҳәммесин мамам айланысқа сатып жоқ қылды.

— Айланыс деген не?

— Саўдаға пул айландырыў. Зат әкелип, зат сатады.

— Ақмақ! Енди бизиң теңимиз саўдагершилик пе еди? Өзи қаяқта?

— Еки жыл болды, саўдагершиликке барып жүрген жағында биреўге тийип кетти.

— Ох, опасыз сениң? Әжапаң қайда?

— Лицейге келген муғаллимлердиң биреўине турмысқа шығып кетти.

— Неғылдейди? Түрклер неғып жүр бүйерде? Шегарадан қалай өткен?

— Ҳәзир оңдай, шегарадан өтиў деген машқала жоқ. Түрклер бизде бала оқытып атыр.

— Үх-х! Мен түсинбедим.

Тирилип келген ҳәмелдар өз үйинде қайта-қайта гүрсинип, арман-берман жүрди.

— Яқшы, менин партбилетимди алып шық, райкомға барып келейин, деди соң.

Бала әкесине қарап аң-таң болды.

— Партбилетиңизди мамам мусорға таслап жиберген.

— Не?! — Тирилип келген ҳәмелдар шеп көкирегин услаўы менен бирден ларс етип қулады.

Бул ирет Әзирейли алжаспаған еди.

Dúnyada yaratqannan basqanıń bári jańılısadı eken. Hátte Ázireylide! Socializmniń dáwleti gúrlep turǵan bir payıtta Ázireyliniń qátesi menen úlken bir zavodtıń direktorı dúnyadan ótipti. Jazmıshtıń biz bilmeytuǵın nızamları boyınsha bunday óliler «jaza qurıq túsken» dep esaplanıp, qaytadan tiriltip jiberiledi eken. Lekin, o dúnyanıń isleri de mudamı taq-tuynaqtay bola bermeytuǵın qusaydı ǵo. Bul sorlınıń hújjetleri kóp qaǵazlardıń arasında qalıp, on bes jıldan keyin qáte ólgeni málim bolıptı,

Yaratqan onı tiriltip jiberip, úyine kelse, bayaǵı saray ornında bar dá, biraq, ishi húwlep qalǵan. Ózi ólgende jeti jasında qalǵan Azbergen ǵırıstay jigit bolıptı. Biraq, ústi-bası jupını. Úyde basqa hesh kim joq. «Ákeńmen» degenge balası inanbay, bir kún awzı kópirip, zorǵa isendirdi.

— Úydegi dúnya-múlikler qayaqqa ketti? — dedi soń balasına.

— Hámmesin mamam aylanısqa satıp joq qıldı.

— Aylanıs degen ne?

— Sawdaǵa pul aylandırıw. Zat ákelip, zat satadı.

— Aqmaq! Endi biziń teńimiz sawdagershilik pe edi? Ózi qayaqta?

— Eki jıl boldı, sawdagershilikke barıp júrgen jaǵında birewge tiyip ketti.

— Ox, opasız seniń? Ájapań qayda?

— Liceyge kelgen muǵallimlerdiń birewine turmısqa shıǵıp ketti.

— Neǵıldeydi? Túrkler neǵıp júr búyerde? Shegaradan qalay ótken?

— Házir ońday, shegaradan ótiw degen mashqala joq. Túrkler bizde bala oqıtıp atır.

— Úx-x! Men túsinbedim.

Tirilip kelgen hámeldar óz úyinde qayta-qayta gúrsinip, arman-berman júrdi.

— Yaqshı, menin partbiletimdi alıp shıq, raykomǵa barıp keleyin, dedi soń.

Bala ákesine qarap ań-tań boldı.

— Partbiletińizdi mamam musorǵa taslap jibergen.

— Ne?! — Tirilip kelgen hámeldar shep kókiregin uslawı menen birden lars etip quladı.

Bul iret Ázireyli aljaspaǵan edi.